[Survivor] Vox populi

Skifteri zbulon; ylli i kinemasë quhet Nicolas Cage. 
Ditën e hënë, ora 09:00 intervista ekskluzive, një sukses i gazetarisë shqiptare për t`u treguar brez pas brezi.

....................................................................................................................

Kjo ngjarje është bazuar në një histori të vërtetë.

Karimi 25-vjeçar shikonte në mënyrë obsesive lajmet në internet për revolucionin në Tunizi. Mendonte:
“Kur u bënë këta plehrat të ngrenë krye…ne rrimë durojmë Mubarakun, popull i korruptuar dhe pasiv, na rroftë historia”.

Karimi ishte një i ri idealist i shkolluar me bindje të majta, ëndërronte një Egjipt me barazi sociale, me dinjitet dhe jo të përkulur 90 gradë ndaj SHBA, një regjim të zgjedhur dhe të mbështetur nga populli, liri shtypi, një vend demokratik ku të drejtat e njeriut të respektoheshin dhe ekonomi në linjë me resurset e vendit.
Kur pa edhe dorëheqjen dhe arratisjen e diktatorit Ben Ali nga Tunizia u irritua edhe më shumë. Po Egjipti i tij i dashur?

Nuk do vononte. 

Në 25 janar 2011, Egjipti fillon protestën. Karimi ishte në radhët e para, ulëriti sa s`kishte më zë, duroi shkopa gome, dëgjoi qindra plumba që i fishkëllyen afër. Nuk kishte rëndësi, ai e ndiente që kishte më në fund dritë në fund të tunelit. Kjo ishte një protestë ndryshe nga çdo gjë tjetër, nuk kishte organizator kryesor, as agjitacion të përgatitur nga forca të errëta që bluajnë si minj nën dërrasa, as ndërhyrje të shërbimeve sekrete të huaja, ky ishte revolucioni i popullit të tij, popullit egjiptian, prandaj asgjë nuk mund t`i ndalte.

Ndihej krenar për Egjiptin, një shembull për të gjithë popujt e shtypur nëpër botë, do hynte në librat e historisë si një mësim për çdo tiran; po dole kundër vullnetit të popullit nuk e ke të gjatë. As në ëndrrat e tij më të çmendura s`mund ta kishte imagjinuar këtë. Ishte i lumtur.

Pas shumë plumbash, gazi lotsjellës, dhe mbi 800 të vrarë nga banda kriminale të paguara nga qeveria dhe policia sekrete, Mubaraku rrëzohet. Karimi nuk ishte ndarë thuajse për asnjë moment nga sheshi Tahrir, ishte edhe ai një pjesë e një momenti historik. 

Karimi duke folur me disa protestues, majtas lart

Orgazma e Karimit do vazhdonte për disa muaj. Një regjim ushtarak provizor ngriu kushtetutën dhe përgatiti vendin për zgjedhje. Zgjedhje të lira, ëndrra në sirtar e Karimit. Le të vendosë populli, të vendosë shumica, më në fund…

Zgjedhjet mbahen, fiton Vëllazëria Myslimane. 

Çuni që udhëheq këta tipat pa humbur kohë i jep vetes fuqi të pakufizuara “për të mbrojtur vendin”, dënon kë të dojë për arsyet që vendos ai, fillon ta kthejë vendin në një republikë islamike. Shkurt, Egjipti drejt mesjetës.

Mubaraku ishte pishtar i demokracisë para këtij.

Ëndrra për një Egjipt demokratik, modern dhe të zhvilluar vdiq pa filluar. Shumica kishte patur një ëndërr të ndryshme nga Karimi, por atij s`i kishin thënë gjë. Për shumicën rëndësi kishte të mos i bindeshin Amerikës dhe ta rrënjosnin Islamin thellë në kushtetutë, këto detajet si të drejtat e njeriut, ekonomia, respektimi i mendimit të lirë…kush ka nevojë për këto?

Karimi vodhi gurin e mullirit të gjyshit, e lidhi fort me litar në qafë dhe u hodh në lumin më të afërt pasi u sigurua që ishte thellë. 

Karim Karim…kot ka thënë Skifteri që kjo shumica seç ka diçka që s`shkon?

Kërkimet për gurin e mullirit

Ky post u dedikohet të gjithë atyre që vijnë dhe mbrojnë një argument me “Ua, po këtë e thonë të gjithë, nga dole ti ndryshe”. 

From Skifteri with love.

Gjeniu i vogël: Toka është 6.000 vjeç (cit. Bibla)