[Flora dhe fauna] Luleshqerra

Përshëndetje skifteriane dhe skifterianë. Po jetojmë në një epokë ku njeriu është në qendër të vëmendjes dhe me të drejtë në një farë mënyre. Mjaft analizuam dukuritë natyrore dhe botën që na rrethon. Ka ardhur koha t'u përgjigjemi disa pyetjeve më të rëndësishme nga njeriu, te njeriu, për njeriun. Pyetjet ku jam, kush jam, ku shkoj s'e di. Pyetjet po ku ishe ti o Zot kur qeshë unë në burg. Pyetjet a po don me ma thy. Pyetjet a do të bëhesh milioner, kur do të bëhesh milioner, a duhet të bëhesh milioner apo mjafton të gjesh dashurinë e vërtetë etj.

Etj.

Thonë se për shumë pyetje përgjigjja ekziston brenda njeriut. Kurse disa pyetje, madje, e kanë përgjigjen brenda. Pra janë çështje psiqike dhe normalisht zgjidhen te psikologu.
Tani, i keni parasysh ato lojrat e "magjisë" të tipit: Mendo, një numër. Shtoji pesë. Shumëzoje me gjashtë, ngrije në fuqi të dytë, pjestoje me katër. Sa doli përfundimi? Hmm. Atëherë i bie që ke menduar numrin X? Uaaa, e pabesueshme. Mbajeni mend si mënyrë arsyetimi se do na duhet në fund.

Kështu pra, le të marrim Bertin 26 vjeç, nga Tirana. Ai është mendjehapur dhe e di që të shkosh te psikologu nuk do të thotë që je budalla. Përkundrazi, për çdo hall koke shkon te psikologu personal. "Më mirë ftillohesh direkt se sa ta mbartësh hallin me ditë kot", siç thotë dhe Berti te blogu i tij, bertiniros.blogspot.com.
Një ditë Berti vajti te Kozeta, psikologu dhe patën këtë dialog:

Më do? S'më do? Më do? S'më do?

B - Shumë i rehatshëm ky kolltuku.
K - Të pëlqen?
B - Shumë rehat. Sikur të kishe dhe televizor...
K - Le të kthehemi te problemi yt.
B - Nuk e di. Se ç'kam një si siklet. S'di ta përshkruaj.
K - Është i natyrës fizike?
B - Pfff jo. Është si tip ankthi.
K - Me të dashurën si po shkon?
B - U ndamë...
K - E pra...
B - Jo jo, s'e kam nga ajo. Shyqyr që u ndava biles. U trasha me atë.
K - Hmm. Familja?
B - Mirë faleminderit. Të fala të bëjnë.
K - Puna?
B - Mirë mirë. S'e kam as nga puna.
K - Të ka mërzitur ndonjë nga shokët?
B - Jo.
K - Interi në çfarë vendi është?
B - S'e di. S'më intereson më. Ky vit iku. Të shohim vitin tjetër tani.
K - Hmm. As nga kjo s'e paske domethënë.
B - Doktoreshë, nga e kam?
K - Me këtë doktoreshë...ironi e lirë. Nejse, shumë e vështirë për ta thënë kaq herët. Megjithatë e rëndësishme është që nuk të ka shqetësuar asnjë nga fushat kryesore të jetës. Pra nuk është e rëndësishme.
B - Kshu thashë dhe unë. Po prapë më vazhdoi sikleti. Më ka ndodhur dhe herë tjetër, por më ka kaluar.
K - Aha... Epo... Me mua do të të iki më shpejt sikleti. Kështu pra të pres pas dy ditësh. Sikleti duhet mbikëqyrur, përndryshe një djall e di ç'përmasa mund të marrë...

Tani, pa dashur t'u hyjmë në hak psikologëve dhe pa dashur të bëhemi arrogantë në një shkencë të mirëfilltë siç është psikologjia, besojmë gjithsesi se njerëzit e meritojnë një përgjigje nga vetë psikologët për një pyetje. Në ç'masë ndihmojnë mendjen në rend rritës: pranimi i së vërtetës me zë të lartë, hapja e zemrës ndaj një shoku, rrëfimi te prifti, konsulta te psikologu?

Jo, Skifteri pyet sepse është i etur për dije. Dhe sepse zemrën e hap me lexuesit e vet. Pikërisht, pyesim psikologun, kur ke lexues&komentues, ke nevojë për psikolog? Po psikologu e ndihmon dot veten?

Pas këtyre pyetjeve që mbartin një pafajësi fëminore, Skifteri, si mishërimi i dashurisë&empatisë u uron tifozëve të tij...ehm, lexuesve, një jetë plot dashuri dhe shëndet, gjëra këto që s`para arrihen pa mirëqënie, kështu që urimi ekonomik ishte i përfshirë.

Le petit génie: Shkon te psikologu => Ka ik nga trutë.