February 28, 2013

[Survivor] Tell me, I am all ears

People of the world, e keni parë atë këngën e re c'est la vie që ka bërë Khaled? Kanë kaluar 20 vjet që kur ka bërë Aicha-n, por s'i ka rënë fare entuziazmi. Kurse buzëqeshja prej arabi të lumtur, priceless.

Këto po mendonte në orën dy të natës Rita ndërsa kënga po jepej në televizor. Uli sytë te filxhani i kafesë dhe buzëqeshi hidhur. Ky shejtan nuk më thotë më shumë se sa di vetë. Kishte kohë që ishte bindur për këtë.

Rita kishte mbaruar për anglisht, por ëndrra e saj ishte të bëhej gazetare, madje reportere. Nuk i pëlqente politika, ose tema të tjera në veçanti. Asaj i pëlqente ta merrte vesh lajmin e para dhe pastaj ta transmetonte sa ishte akoma i "nxehtë". S'kishte lumturi më të madhe se sa fytyrat e shqyera nga habia të njerëzve. "Vërtet? Si ka mundësi? Kush e tha? Rita". Lajmi më parë kalon nga unë ishte një shaka që Rita e thoshte shpesh kur ishte studente. Sot dikush ia kishte marrë sloganin dhe ia kishte shitur një televizioni.

Ndonëse nuk e kishte ushtruar si profesion, Rita dinte më shumë se një reporter për qytetin e saj provincial. Që herët kishte shpikur metoda origjinale për të futur hundët në jetën e të tjerëve. Shëmbujt e përgjimeve numëronin nga më të pafajshëmit deri te më diabolikët. Kur i vëllai ishte nisur për muaj mjalti, kishte plasur nga kurioziteti se si po shkonte me nusen. Kishte marrë telefonin, i kishte rënë nuses së vëllait dhe e kishte lënë mbi televizor. Kur ajo u përgjigj, Rita fliste nga aneksi kinse po i bërtiste të birit: "Denis ma ke parë gjë telefonin? Se mos po luan me të? Prapë po u bie numrave kot? Na grive nga lekët. Hë Elsa, se s'i rrinë duart Denisit. Ee ee, po nejse, si po ia kaloni ju andej? Mirë si javë e parë?". Dhe kështu e kishte zhbiruar dhe kishte njoftuar e para në fis.
Rita në fillimet e saj

Kur Reporters Without Borders shpallnin të dalluarit e vitit, Rita i ndiqte me një farë zilie. Fundja dhe ajo kishte sakrifikuar për kauzën. Një herë aq shumë ishte varur në ballkon që të përgjonte komshijet që flisnin te cepi i pallatit sa kishte rënë. Dy fraktura dhe njw ndrydhje. Sa të ulëta që i bënin dhe këto parvazet! Mirë që jetonin në kat të dytë.

Ora ishte 2:30 AM dhe Rita ishte në "orar të punës". Dritën e kishte fikur me kohë dhe po kuptonte se sot ishte një natë e pazakontë. Diçka e paprecedent po ndodhte...

Kishte shpikur një metodë krejt të sajën për të mësuar për fqinjët. Ndërsa, shoqet e saj thashethemaxhije i nxirrnin me grep fjalët nga komshijet, Rita shikonte cilat drita ndizeshin natën në pallatin përballë. Pallati i saj kishte formë L-je, gjë që i jepte mundësinë të mbikëqyrte dhe gjysmën e tij.

Për herë të parë, kjo kishte ndodhur rastësisht. Ishte ngritur natën për të pirë ujë, kur kishte parë ndezur dritën e dhomës së gjumit të Sofisë dhe të Alekos. Po të mos kishin gjumë mesiguri do kalonin nga kuzhina. Mos po e bëjnë me dritë ndezur? Jo, jo, s'është nga ata Aleko. Kanë një hall dhe po e pleqësojnë. Të nesërmen duke i parë Sofisë filxhanin e kafesë ia kishte lëshuar shigjetën: "Ke një hall, po më parë duhet të biesh në një mendje me Alekon". Sofia qe dridhur.
Vajzat e Ritës


Ditë më pas ishte specializuar në interpretime dritash. Kur një natë kishte parë të ndezur dhe dritën e kuzhinës dhe dritën e dhomës te shtëpia e Sofisë, gjithçka ishte bërë e qartë. Po grinden. Secili është në dhomë më vetë dhe s'duan të flasin. Bisedat e filxhanit kishin konfirmuar gjithçka.

Më pas kishte lajme nga çdo shtëpi. Rezarta, ajo beqarja e frëngjishtes sillte rregullisht një dashnor në shtëpi. E kishte kuptuar nga hija që çifti linte te perdet. Më vonë kishte kuptuar kush ishte dhe dashnori, Artani i katit të katërt. Ishte shumë e lehtë. Nga ora 1 ndizej drita në kat të katërt, pas një minute fikej. Pas 30 sekonda ndizej drita e Rezartës, 2 hije mbi perde dhe drita fikej.

Sot po ndodhte diçka interesante në faqen tjetër të L-së të pallatit të saj. Dikush, i paskësh marrë apartamentet me radhë. Ishte e njëjta siluetë mashkulli të cilën e kishte parë në dy apartamente të ndryshme. Dy dashnore në të njëjtin pallat, në të njëjtën natë...

Që Rezarta ishte kurvë s'kishte pikë dyshimi. Herë pas here ndizej dhe drita e katit të pestë, pas 30 sekondash drita e Rezartës, hijet, errësira. Tani nga fundi ndizeshin në një kohë dritat e katit të katërt dhe të pestë, pas 30 sekondash drita e Rezartës, 3 hije mbi perde, errësira. Madje njëherë kishte parë 3 drita, 4 hije...

Dashnori misterioz ishte tek dashnorja e katërt dhe kishte me shumë se 40 minuta që dritat nuk ishin ndezur. Dashnorja e tretë kishte qenë Rezarta, normale. Hallall, tha Rita me vete këtij i them mashkull unë. Nuk kishte parë të hynte njeri në pallat, kështu që mashkulli misterioz duhet të ishte i lagjes. Ndërkohë drita nga dashnorja e katërt u ndez. Zemra e Ritës filloi të rrihte fort. Do mbyllej me kaq apo do kishte dhe një të pestë. Ndërkohë Rita ndjeu derën e apartamentit të saj të hapej me ngadalë dhe pa të shoqin i cili po hynte vjedhurazi. "Petri po ti?", pyeti Rita tërë frikë, ngaqë nuk e kishte parë të dilte. "Ja dola për të pirë një cigare". Filxhani ra nga dora e Ritës dhe u thye në një mijë copa.
"E more vesh për burrin e Ritës mi?"

Gjeniu i vogël: What goes around comes around (jo si shprehje, por si këngë).

February 27, 2013

[Anatomi] Tribute to Everyman

Ky post është frymëzuar nga Umberto Eco. Madje madje kush e ka lexuar mund të na akuzojë për plagiarism, pa frikë se do gabojë.

Nëpër televizionet shqiptare është gjithmonë në rritje një lloj personazhi që po korr goxha sukses, një lloj njeriu që do dominojë – nqs s`e ka bërë akoma – të gjithë tipat e tjerë.

Ky quhet Drini Zeqo, Alban Skënderaj, Eduart Manushi, Ledion Liço…
Një amebë pa ngjyra

Ky personazh ka një shpjegim të çuditshëm të suksesit. Ai trasmeton mediokritet absolut dhe ka një prezencë skenike që krijon tërheqje spontane sepse nuk ka asgjë të stisur te ky tip; ai shitet për atë që është, duke mos krijuar asnjë ndienjë inferioriteti te spektatori. Spektatori shikon të pasqyruara te ky personazh televiziv limitet e veta dhe ndihet shumë mirë tek i sheh të pranuara në rang kombëtar.

Tani, ky Ledioni, ose Albani, nuk është as tip shumë atletik, as shumë energjik, as shumë inteligjent, as i guximshëm. Por ama është i butë, i ëmbël, i brishtë, i lezetshëm, asnjëherë ofensiv. Fitohen pikë nga kjo, sidomos në universin femëror.

Pastaj asnjëherë ky personazh nuk del jashtë zonës së tij të komfortit, nuk aventuron kurrë. Fjalitë janë aq banale, sa janë të pakundërshtueshme. 1+1=2, nuk ka vend për debat. Çdo teleshikues është dakord. Kurrë nuk thellohet në ndonjë temë, as përpiqet ta fshehë injorancën dhe ka një fjalor me 500 fjalë, me kombinimin e tyre ja del gjithmonë të shprehet, aq i mjafton. Sepse nuk duhet ta impresionojë shikuesin në asnjë mënyrë.

Pas një pyetjeje që i bën një të ftuari në studio ose kujtdo tjetër gjatë trasmetimit, asnjëherë nuk ka një deduksion nga përgjigja që të sjellë një pyetje tjetër. Mbaron pyetja, vjen pyetja tjetër e programuar. Nuk aludon kurrë për asgjë, nuk thotë asgjë në kllapa, nuk duhet asnjë përpjekje për ta kuptuar. Çdo spektator ndien vazhdimisht që atë nivel mund ta arrijë edhe vetë, dhe nuk ka lajm më të mirë.
Mund të flasë gjithë ditën dhe s`ke humbur asgjë

Ledioni (për t`i rënë shkurt le të jetë ky përfaqësuesi i këtij fenomeni) nuk ka pikë sensi humori. Nuk e kupton paradoksin, absurdin, deformimin e realitetit. Qesh se po argëtohet, se i pëlqen realiteti dhe kaq. Eviton çdo polemikë, është gjithmonë politically correct.
Pyetjet që zgjedh për të bërë ky tip kur është prezantues një teleshikues inteligjent nuk do e bënte se do ishte shumë banale; ky pikërisht atë pyetje bën: “Si vendose të merreshe me muzikë?” “Të pëlqen jeta e natës?” “Mendoni se muzika është vetëm talent apo do edhe punë?”.

Si përfundim, Ledioni bind publikun, duke qenë vetë shembull, për vlerën e mediokritetit. Nuk provokon komplekse inferioriteti edhe pse ofrohet si idhull. Ai përfaqëson një ideale që asnjëri nuk duhet të sforcohet për të arritur, sepse çdokush është që tani në nivelin e tij. Kështu anullohet gap-i midis asaj që je dhe asaj që do të jesh.

Ledioni praktikisht të thotë “Je si unë, je shumë mirë, jeta është e bukur, mos ndrysho, s`ke ku shkon më”.

Gjeniu i vogël: Duhet me u martu se po më bien flokët.

February 26, 2013

[Life style] Haute Couture

Iliri (40 vjeç, mësues, nga Gjirokastra) - Veshja nuk ka rëndësi. Mjafton të jesh i pastër dhe i rregullt. Pastaj moda me cikle e ka. Sot kjo triko që kam veshur mbase s'është në modë, por për 4-5 vjet mbaje mend po s'u bë e modës.

Arkida (29 vjeç, PR, nga Tirana) - Look-u është shumë i rëndësishëm. Është impakti i parë që të tjerët kanë me ty. Motto ime është "don't just dress up, make a statement". Dhe unë dua të jap një mesazh në varësi të eventit ose të gjendjes shpirtërore. Jeta është bërë shumë dinamike. Njerëzit kalojnë gjithmonë e më pak kohë me njëri-tjetrin, kështu që secili mbetet me përshtypjen e paraqitjes.

Erla (21 vjeç, studente, nga Kavaja) - Kush blen rroba nga firmat e mëdha nuk realizon se çfarë shfrytëzimi njerëzor bëhet në vendet e botës së tretë. Abuzime me fëmijë dhe kushte pune të turpshme. Zgjidhja? Të veshim rroba no name, në këtë mënyrë japim një mesazh të fortë dhe pse jo, të trondisim themelet e këtyre monstrave.
Veshje tipike e Shqipërisë së mesme

Isida (23 vjeç, studente, nga Rruga e Elbasanit) - Më pëlqen të vishem high heels, ndonëse jam e gjatë 1.80 dhe në qytet shkaktoj tërmet. Hahaha. Më pëlqen kur njerzit më thonë: "E pe çfarë pele kaloi? 2 metra!". Është mëkat të kesh linja dhe të mos i shfrytëzosh. Nuk më ka ndodhur asnjëherë të mos më rrinë rrobat mirë në trup. Edhe ndonjëherë kur kam patur dyshime, shitëset më kanë thënë se ashtu është vetë modeli dhe s'kam patur arsye për të dyshuar.

Renisi (24 vjeç, aktor, nga Fieri) - Më pëlqen që rrobat ti kem firëm. Kam dhe një filozofi timen. Të gjithë duan t'i kenë firëm por s'i kanë dot. Pra, kur ti vjen me rroba firme, ke ato që të tjerët ëndërrojnë dhe kjo të krijonë superioritetë. Më ka qëlluar që të kem parë këmisha te Tomi Hilfiger, por pa stemë. Ç'i do ato? Ça zgjidh? Janë gjëja më pakuptim në botë.

Greta (26 vjeç, e papunë, nga Shkodra) - Më pëlqen të bëj shopping vetëm kur ka uljet. Më pëlqen kjo ndjesi sepse më duket sikur kurse robi. Ka raste që gjen me 100 euro një fustan që ka qenë 400. S'është fantastike? Habitem pse shitësit nuk e vënë çmimin fillestar 800 euro. Do më bënte të ndihesha dhe më mirë.

Fatjoni (25 vjeç, infermier, nga Tirana) - Malli duhet të jetë cilësor dhe të rrojë gjatë. E di se jep dy lekë më shumë po ama e ke për pesë vjet. Megjithëse unë rri me përparëse dhe s'para blej rroba. Po për ju e thashë.

Bedrija (42 vjeç, ish punonjëse CEZ, nga Tirana) - Ku ka si Gabi! Sa të blesh te Medreseja mall skarco turk ose kinez, 100 herë më mirë Gabi. I ke dhe firmato. Higjena? Po i lan mi, me 90 gradë.

Entela (21 vjeç, studente, nga Tirana) - Më pëlqen shopping në vetvete. Sa herë që ndihem blue, domethënë down, kupton?, bëj shopping dhe ma ngre shumë moralin. Të gjitha rrobat e dyqaneve i di përmendësh. Kur kanë probleme me inventarin te TEG-u ose te QTU-ja më marrin në telefon. Po prapë, këtu në Shqipëri malli është copë-copë. Blen një gjë shtrenjtë, vetëm kur sheh një debile me të njëjtën çantë. Të vjen ta djegësh çantën, ose më mirë çantën e asaj injorantes. Jo se para se të vija këtu në redaksi më ndodhi, prandaj jam pak kështu.
Një pasdite tipike e gruas shqiptare

Brikena (21 vjeç, manager assistant, nga Tirana) - Nuk më pëlqen të vishem me marka të njohura. Më pëlqejnë gjëra të thjeshta tip Converse.

Esterisela (shkurt Sela, 23 vjeç, sipërmarrëse, nga Tirana) - Më pëlqen sidomos të bëj shopping për intimo. I zgjedh me kujdes dhe nga më të shtrenjtat. Gjithsesi, jam zhgënjyer nga meshkujt të cilët, në përgjithësi, nuk rrinë t'i shohin më shumë se 5-10 sekonda. Meshkujt për detaje janë zero.

Errata corrige: U nxituam pak më parë, kjo është pasditja e gruas shqiptare, kur ka reklama Sulejmani i Madhërishëm
Alinka (27 vjeç, këngëtare, Bukuresht) - Vajzat shqiptare kanë filluar të vishen shumë bukur. Jo, vajzat në Tiranë doja të thoja. Jo, më fal, vajzat në bllok.

Bill Gates (57 vjeç, inxhinier, nga Seattle) - Kryesisht më pëlqen të vishem me pulover dhe me xhinse. Çfarë thonë të tjerët për veshjen time? Hahahahahahahahahahahahaha.

Si përfundim, vishuni si të doni, vetëm fustanellat për djemtë si në Skoci dhe Labëri na i kurseni.

PS: Ok, skandaloze vrasja e kryekomisarit. Por...që të nesërmen te varrezat e dëshmorëve?! Pa u zbardhur asgjë? Po të dalë që e kanë vrarë se ka shkuar me gruan e njërit, për shembull, pa lidhje me detyrën? Do e zhvarrosin&zhvendosin?

PPS: Populli italian është një popull injorant. Dhe mos na thoni që s`mund të përgjithësojmë.

Gjeniu i vogël: Në të ardhmen njerëzit do vishen lakuriq.

February 25, 2013

[Survivor] Jeta e rehatshme brenda një guaske

Lexonjës dhe lexonjëse,

Skifteri do ndajë sot me ju takimin e tij me një shok fëmijërie, i cili prej vitesh është konvertuar në të krishterin më të devotshëm që Skifteri njeh. I virgjër, i panjollosur nga mëkati, i pastër si çarçafët e një moteli, do ta quajmë Beni, pavarësisht se ka tjetër emër.

Pas pyetjeve të përgjithshme të tipit "Puna mirë? Aty vazhdon?", Beni dëgjoi disa kënaqësi tokësore të Skifterit duke buzëqeshur në mënyrë diplomatike, para se të fillonte me axhendën e tij.

Kështu, Beni me shumë stil aludoi që Skifteri ishte i cekët, jetonte në errësirë totale dhe kishte nevojë të shihte dritën sa më shpejt, duhej shpëtuar. Skifteri ishte një shpirt i humbur të cilit Beni do i jepte një kuptim.

Skenë nga një film rreth Jezusit
Skifteri pyeti direkt me naivitet fëminor; në qoftë se s'vazhdohet më kështu pse duhet të zgjidhte pikërisht këtë rrugë, ose, që të hyjmë tamam në temë, pse këtë Zot kur ka qindra të tjerë? I kishte ekzaminuar Beni të gjithë të tjerët që zgjodhi këtë? Çuditërisht jo...ky Zot ishte i pari që kishte dalë. Hmmm...të gjesh Zotin e saktë është sfidë brenda sfidës.

Beni pastaj tha që ndihej shumë mirë, që Skifteri as e imagjinonte dot gjendjen e qetë shpirtërore të tij, komfortin që ai gjente te Zoti, asnjë problem nuk e shqetësonte se ai kishte Zotin...Po Beni, po asnjë nga këto nuk e bën të vërtetë. Iluzionet të ndihmojnë, gjithmonë kanë ndihmuar njeriun të ndihet më mirë, po mos ta shkelim.

Pastaj Beni u thellua, foli plot pathos për mrekullitë e trupit të njeriut, trurin ende të pashpjegueshëm, universin, ekuilibrin, perfeksionin...si i shpjegonte Skifteri këto?

Kjo mënyrë e ndyrë deduksioni më në fund e irritoi Skifterin. Fakti që akoma nuk shpjegojmë dot shumë gjëra s'ka pikë lidhje me vërtetësinë e atij librit që kanë shkruar ca primitivë shkretëtire para 2.000 vjetësh. Kështu thuhej edhe për rrufetë...derisa u shpjeguan.

Beni kaloi në temë tjetër, më të butë. Po nuk besuam, ku do i gjejmë vlerat morale universale? Përndryshe çdo njeri ka të drejtë të vrasë, të përdhunojë...
Një libër më i besueshëm se bibla

Beni Beni Beni, në Kinë s'ka patur krishtërim dhe vlerat morale i kanë shumë të ngjashme me tonat. S'pati nevojë për ato 10 urdhëresat...jo për gjë, po ky Zoti yt nuk denjoi të përhapte fjalën e tij në vende të tjera, vetëm në Lindjen e Mesme. Në Amerikën Latine s'dinin gjë fare që kishte zbritur ai tipi dhe ishte ringjallur, vetëm kur shkuan spanjollët dhe portugezët dhe duhet të zgjidhnin; krishtërimin ose thikën në fyt.

Skifteri gjeti një pretekst për tu larguar, kishte shumë nevojë për 2 gjëra kyçe:

Pak alkol dhe shoqërinë e seksit të kundërt.

PS: Kjo ishte vetëm një pjesë e diskutimeve me Benin. Nuk u zgjatëm, diskutimet e mbetura një ditë tjetër.

PPS: Argo fiton 3 Oskar dhe Ben Affleck ankohet se pretendonte më shumë...nuk ka më mirënjohje në këtë botë, përfundimisht.

Gjeniu i vogël: Mos e bëj këtë se s'është mirë.

February 24, 2013

[Free Styler] Any Given Sunday

Sot Skifteri është nisur për në Milano, sepse seç qënka një ndeshje.

Megjithatë më la porosi të postoja këtë quiz:

- Si do ta shpjegonit në një fjalor shpjegues të gjuhës shqipe fjalën "e djathta"?

Ai që e gjen i pari fiton një udhëtim çift në Shkallnur. Vendi i dytë një abonim vjetor falas te Skifteri, kurse vendi i katërt një apartament.

PIRS.

Sekretari i përgjithshëm i Skifterit

Gjeniu i vogël: Po u nxeh aparati i pokerit s'të jep më lekë.

February 23, 2013

[Free styler] Audition

Kur shqiptari hyn në një lokal për herë të parë, pasi ka dhënë porosinë, ngre sytë nga tavani dhe thotë: "E paska hedh i farë leku. Alamet investimi."

Të njëjtin shpirt vërejtës, Skifteri kërkon sot nga lexuesit...

Është periudhë fushate (pak si herët? 6 muaj para, 12,5% e mandatit në fushatë). Gjithsesi, të gjithë e dimë që viti 2013 do jetë një vit historik, për të cilin do bëhen sa e sa filma.

Skifteri ka ndër mend të investojë në një film epik për këtë periudhë, por nuk do të dëgjojë pastaj kritika nga shqiptarët. Atëherë, cilët aktorë do të sugjeronit për personazhet kryesorë të politikës sonë?

Gjeniu i vogël: Të gjithë vjedhin o burrë, po ky vjedh më pak.

February 22, 2013

[Anatomi] Skifteri ziliqar


Të dashur meleona e melearda lexues,

Në Shqipëri, përveç fenomenit lac, nuk është folur sa duhet për një fenomen tjetër, të lidhur ngushtë me lacin, në çdo kuptim të mundshëm. Ky fenomen është kukulla prej druri. 

Karakteristikat: Për këtë nuk duhet të shkojmë shumë larg, mjafton të shohim pak televizor. Femrat e bukura që shfaqen aty – zakonisht si prezantuese, ose që shoqërojnë një prezantues mashkull – janë njerëzit më pa ngjyra që mund të njohësh. Nuk pret nga këto të thonë asgjë, fjalitë e tyre janë shpesh pa kuptim, e qeshura është komplet false, qeshin vetëm me buzë dhe jo me sy, janë komplet pa jetë.

Maksimumi i buzëqeshjes
Para se te keqkuptohemi, nuk pret njeri që këto kohën e lirë ta kalojnë duke zgjidhur diferenciale dhe as të kenë një inteligjencë sadopak sipër mesatares. As mesatare tamam tamam.
Thjesht gjallëri. Mundet të paktën kaq?

Jo. Nuk mundet. Skifteri ka njohur disa si këto dhe është vënë shumë në vështirësi. Të mundohesh të flasësh me to është sfidë më vete. Për çfarëdolloj teme të flasësh, janë gjithmonë një hap mbrapa. Sepse s`e kanë llogaritur kështu. Është shumë e lodhshme të jesh e bukur dhe njëkohësisht të dish të flasësh. Sadopak. Janë aq dru sa as në shtrat nuk bëjnë as lëvizjen minimale, thjesht janë të bukura dhe rrinë, mall.

Ka një mënyrë shumë më të thjeshtë sesa të lexosh një post për të kuptuar tamam se për çfarë po flasim. Krahasoni femrat e bukura që shfaqen në televizionet italiane me ato në Shqipëri. As ato s`janë diplomuar në Harvard, nuk janë marrë në punë duke u bazuar në nivelin e IQ…

Por janë të gjalla. Qeshin shpesh dhe janë natyrale. Kaq e vështirë të jetë?

Sipas Skifteri Progress Report nuk është e vështirë, por nuk u duhet, duke u rikthyer te fenomeni lac. Laci i do kështu, sepse ndryshe do vihej në vështirësi. Mjafton të jenë të bukura, laci i shkretë ca halle ka për vete me horizontin, i cili kufizohet në dituri makinash, varëse dhe çmimet e qerave të çdo lokali. S`mund të komplikohet kaq shumë.

Këta janë bërë për njëri-tjetrin dhe brenda Skifterit nuk ka asnjë lloj revolte – në qoftë se lihet kjo përshtypje – për këtë. Nga ky post mund të nxirren dy përfundime nga lexuesi. Skifteri është mashkull dhe shkruan në këtë mënyrë sepse i vjen inat që nuk i ecën vetë me femra të bukura.

E para është e vërtetë, e dyta jo. Por ndërkohë të vetmet gjëra të sigurta janë taksat, vdekja dhe dyshimi.

                                                                                  PIRS

Gjeniu i vogël: Merr makinën e i shoku, shko m`qytet student, leji dyert hap dhe shko pi i kafe; kur të kthehesh do e gjesh makinën me 4 konviktore mren.


February 21, 2013

[Art dhe Kulturë] Do-Do Sol-Sol La-La Sol

Lexues, e keni dëgjuar atë këngën One Day të Asaf Avidan?
Edhe? E çfarë pastaj? Atë kush s'e ka dëgjuar. Këto këngët janë bërë bozë. Sot do flasim për ca perla që janë në zhdukje dhe për të cilat duhet bërë diçka për t'i shpëtuar. Janë tigri i bardhë, pandat ose balenat e muzikës.

Nisur nga kjo Pandi Laço do organizojë Këngët e Mijëvjeçarit i cili "do të rikthejë emocionet e mëdha të këngës shqiptare, magjinë e fjalës të kënduar shqip dhe mrekullinë e melodive të pavdekshme". Po çfarë do ketë ndryshe ky emision nga Këngët e Shekullit, ose nga Gjeniu i Vogël, ose nga 100 Vjet Muzikë?, do pyesë dikush me naivitet. Në fund të fundit, 100 vjet muzikë ishte më shumë për të rrumbullakosur një shifër që t'i përshtatej përvjetorit të pavarësisë, duke qenë se hiq folklorin dhe gjeneral gramafonin kompozimet e para të datuara janë opera Mrika 1958 dhe Festivali i Këngës 1961! Mos vallë rrezikojmë duke kaluar nga 50 vjeçari në shekull, në milenium të mbetemi me të njëjtat këngë?
Fituesja e vjetshme nga radha e grave

Jooooooooo. As që bëhet fjalë. Nuk dini që muzika ka lindur me njeriun? Në këto troje fyelli s'ka pushuar ndonjëherë së rëni. Zbulimet e reja kanë nxjerrë ca këngë të papame nga periudha e principatave që këto këngët e sotme i bën të duken thjesht një remake. Këngët e dasmës së Gjergj Skënderbeut, Gjergj Muzaka Project, Gjergj Arianiti recordings, Gjergj Leka e i suoi amici, si dhe vendin ku i binte bariu xhurasë, të cilin e mbron UNESCO. Kanë dalë dhe ca këngë pellazge por për ato jemi në luftë me grekun dhe do përfshihen kur të bëhet Dhjetë Mijë Vjet Muzikë(DMVM).

Ky format i ri do përfshijë dhe këngë që kanë patur impakt potent vitet e fundit në shoqërinë shqiptare. Janë kryesisht këngë të marra nga CD me singles ose nga festivale të konsakruara si Sanremo shqiptare (aka Magic Song), Top Fest, RinFest, etc. Nuk do mungojnë dhe këngë që kanë bërë epokë (ose fushatë) si "Shqipëria po ndryshon" me Elita 5 & friends, "Shqipëria po ndryshon 2" me no names, etj.
Fituesi i vjetshëm nga radha e burrave

Këngëtarët? Më të mëdhenjtë. Të njëjtët e këngëve të shekullit ose ata që bënin duet me gjeniun: Vëllezërit Korçarë, Motrat Libohova, Anita Take dhe Kujtim Prodani, Si Dritë Bej Leri dhe Rovena Dilo, Aurela Gaçe dhe vetë Pandi Laço.

Si dhe një frymë e re, më në fund, promovimi i artistëve të rinj shqiptarë nga të gjitha fushat, emra të panjohur por me potencial të madh si: Zhani Ciko (muzikant), Kozeta Bakiu (tutore), Shpëtim Saraçi (orkestrues dhe burri i Mira Konçit), Alfred Kaçinari (lac), Zerina Kuke (?), si dhe Alket Islami (butterfly).

Po si e përjetojnë protagonistët projektin?

Skifteri - Pandi, si jemi me përgatitjet?
Pandi - Kemi punuar fort...
Skifteri - Mirë Pandi...se erdhi Zhani, do flasim, këtu jemi. Zhani, si duket ky spektakël?
Zhani - Ç'spektakël ziu. Unë s'kam qenë mirë me tensionin. S'di fare çfarë është bërë. Le që s'na kanë dhënë as rrogat. Për këtë të flasësh te blogu, jo për spektakël.
Skifteri - Mirë Zhani mirë, se flasim. Zoti Kaçinari? Çfarë sjell të re ky format?
Alfredo - N'radh t'par iher, bohet te pallati kongreseve. Kaq mund t'them, tjerat surprizë.
Virusi dhe fituesit nga diaspora

Skifteri - Zerina, Zerina, Zerina. Ku je ti çamarroke nuk le dy gurë bashkë.
Zerina - Shumë e bukur kjo këmisha, Skifteri. Polo?
Skifteri - Zeri, dëgjo. Ti këndon kur gatuan?
Zerina - Njeriut në dush dhe në kuzhinë i këndon shpirti. Për shëmbull...
Skifteri - Mirë Zerina. Kemi këtu më në fund, Joe Ardit Fejzo. Ardit, po ti këtu?
J.A.F. - Jo, unë s'marr pjesë. Erdha të blej një biletë po qenka shumë keq.
Skifteri - Urdhëro një biletë Ardit. Si shkon emigrimi? Me letra më në fund?
J.A.F - Jo, më kthyen. Po ke dhe një biletë tjetër? Se më duhet për një shoqe.
Arditi shkon te Fred Kaçinari:
J.A.F - Më tha Skifteri, më jep tre bileta.
Skifterit ia kap veshi dhe e nxjerrin jashtë. Skifteri takoi dhe Marinën me të motrën, po nejse...

Korrigjojmë: Marina me të motrën takuan Skifterin.

Gjeniu i vogël: Blini një numeratore për të mbajt golat e Barcelonës.

February 20, 2013

[Survivor] Skifteri investigon, zbardh dhe sqaron

Oscar u shtri në kolltuk, hapi televizorin po s`kishte asgjë interesante. Vrap me pengesa te Super Sport, te një kanal tjetër filmi Usual Suspects, te një tjetër Forrest Gump. I kishte parë. Kaloi pa dashje te BBF dhe dëgjoi për herë të parë këngën "Dashuria miku im". I kaloi si një flashback gjithë lidhja e tij me Reeva-n, shpirti i vogël sa e mirë ishte, i pëlqeu të humbte në mendime dhe gërmoi që në fillimet e lidhjes deri në ditët e sotme...

P – Të dua
R – Ndihem konfuze
P – OK…

P – Të dua
R – Dua të rri për ca kohë vetëm
P – OK…

P – Të dua
R – Sapo kam dalë nga një lidhje 3 vjeçare…
P – OK…

P – Të dua
R – Nuk dua të ndihem e lidhur, mos më vër nën presion
P – OK… 

Më pas…

P – Do dalësh me mua sonte?
R – Jo, jam e lodhur, s`kam qejf
P – Ok, shumë mirë, po dal me ca të tjerë
R – Jam e lirë

P – Unë jam ky që jam, nuk ndryshoj dot
R – Nuk ja vlen të ndryshosh diçka të vogël për mua?
P – Kam ndryshuar
R – Nuk je më ai i pari…

P – Dua të t`i fus duart mu këtu ku jemi në sy të të gjithëve
R – Sa maniak je, Zot i madh
P – Nuk do të të prekja as me një lule
R – Gay, si s`ka më meshkuj që të kapin fort dhe të përplasin pas muri

P – Ti the që do rrije në shtëpi, ku po del?
R – Kam nevojë të ndihem e lirë, boll me gjithë këto pyetje
P – Dil me kë të duash
R – Ti nuk interesohesh kurrë për mua

P – Sot po rri në shtëpi
R – Ti më merr frymën
P – Po dal
R – Kjo shtëpi nuk është hotel

P – Shtëpinë e lyejmë me ngjyrën që do ti
R – Ti s`merr dot as një vendim minimal, kam nevojë për një burrë të vërtetë
P – Do e shesim këtë shtëpi, kam gjetur një vend përrallor për ne të dy, aty do jetojmë
R – Unë nuk pyetem më për asgjë, më trajton si një plehrë

Pistorius shkoi nga dhoma e gjumit, hapi sirtarin dhe mori një pistoletë që e kishte ruajtur nga fëmijëria kur talleshin me të në rrugë. U shtri në kolltuk dhe priti...

Gjeniu i vogël: Po të lë pikërisht se të dua, ti meriton më shumë.

February 19, 2013

[Anatomi] Një thriller për të mos u humbur reloaded

Para pak ditësh një lajm tronditi botën e sportit dhe jo vetëm. Oscar Pistorius, gjatë një krize xhelozie, godet të fejuarën Reeva Steenkamp për vdekje. Për ata që s'e dinë, Pistorius është Blade Runner, atleti paraplegjik, kampion i Afrikës së Jugut i cili konkurron me atletët normalë, falë protezave prej metali elastik.

Ndonëse me famë të jashtëzakonshme, ai do të dalë përpara drejtësisë si gjithë të tjerët, i barabartë përpara ligjit. Jo si te ne, ku vrasjet për xhelozi janë bërë bukë e djathë dhe jo vetëm që nuk ndëshkohen rëndë, por madje hera-herës justifikohen nga publiku. "Normale o llaaa, jo po t'i varte medaljen në qafë".

Ej, prit një sekondë? Pse çfarë e dini Skifterin ju? Gazetë të përditshme që s'di ku të kapet dhe i mëshon së njëjtës temë? Këtë e diskutuam dje, sot çështja është një tjetër.

Hipotezat e para se Pistorius kishte kujtuar se një hajdut kishte hyrë në shtëpinë e tij dhe se Pistorius kishte vepruar me instikt, u copëtuan përnjëherë. Provat nxorën në dukje se viktima ishte goditur me shkop cricket-i disa herë, ishte ndjekur deri në banjë dhe kishte marrë fund aty. Ndër të tjera, disi pa lidhje me çështjen, në shtëpinë e tij u gjetën disa substanca të ndaluara në sport. Mbase ky është çelësi i leximit të ngjarjes.

Pistorius nuk është gjykuar akoma dhe s'është e drejtë të paragjykohet, por nëse të gjitha dyshimet do të konfirmohen, atëherë do kishim të bënim me kampionin e n-të që s'është në lartësinë e kampionit, që nuk e mban dot peshën e rëndë të suksesit.

Pistorius përfaqësonte ëndrrën e të dobëtit që niset me handikap dhe konkurron me më të fortët. "Është thjesht çështje kurajo dhe vullneti. Shiko Pistorius-in." Në qoftë se e dëshiron me të vërtetë mund t'ia dalësh mbanë dhe Pistorius ia doli. Po pastaj? A mund të fitojë Pistorius sërish? Po, mund të fitojë sepse ai stërvitet. Po në jetën e përditshme, çfarë njeriu është? I shkëlqyer, sa e sa vepra bamirësie. Po me femrat? Super i dëshiruar. Por... megjithatë e fejuara Reeva sikur...? Disa goditje shkopi...
From hero to zero. Shqip: Të kalbesh në burg.

Një kampion si ai, i thirrur nga shtypi dhe opinioni publik të jetë shembull për të rinjtë s'mund të gabojë në asnjë fushë. Duhet të jetë perfekt në gjithçka. Përndryshe, "është shumë i talentuar si atlet, por ama në jetën private...". Sikundërse, askush s'është perfekt në gjithçka, Pistorius ra viktimë e sukseseve të tij. Nëse donte të ishte në piedestal, i duhej që çdo gjë ta bënte mirë në jetë dhe të fitonte.

Por... a thua ka forca akoma për të fituar në gara? Pistorius kishte marrë substancat e ndaluara dhe po mendohej. Nuk kishte shumë opsione. Mund të tërhiqej dhe të lihej në harresë. Në gazeta nuk do dilte përditë, do e ftonin ndonjëherë në emisionet e të dielës. Mund të dopohej me rrezikun e vogël se mund të zbulohej, por shanset për fitore rriteshin tmerrësisht. Mund të konkurronte i pastër, por mund të dilte në vend të katërt ose të pestë. Mbase Pistorius do të kënaqej me zgjedhjen e fundit, por njerëzit janë të pamëshirshëm. "I katërti e? Paska ftof ky. Pse s'del në pension njëherë?", e dalë nga thellësia e shpirtit olimpik. Dhe ja ku Pistorius u bashkohet "kampionëve" si Lance Armstrong & friends, modelë brenda dhe jashtë sportit.

Nuk mund të fajësosh njerëzit, aq sporte dhe aq fusha jete ka, saqë po të dish vetëm kampionin e secilës konsiderohesh me kulturë të gjerë. Megjithatë çdo fushë, ka njohësit e vertetë, të cilët vlerësojnë dhe vendin e katërt dhe të pestë sepse e kuptojnë se sa sakrifica nevojiten për këto rezultate. Kjo ishte hapësira e tij dhe nuk kishte pse ta kalonte.

"I wish I knew my limitations", po mendon tani Pistorius. Këtë shprehje e kemi te librat e anglishtes në shkollë të mesme, por pak veta e kanë vënë re.

EPILOGU

Pistorius, që i raftë një meteor jarebi, është fajtor, dallohet që në fytyrë, kot harxhohen me gjyqin. Të dashurën e vrau sepse i kishte bërë një humor, jo kush s`ka kokë ka këmbë a diçka e tillë, akoma s`është zbardhur. Skifteri ka ca pyetje ekzistenciale që me siguri i ka edhe Pistorius. A do e pranojnë në ekipin e futbollit të burgut apo çunat do e paragjykojnë? Po pjesët e këmbës që mund t`i përdorë si thikë/kaçavidë dhe të vrasë njeri si do ja lejojnë brenda?

Presim të dashur lexues, misteri mister...

Gjeniu i vogël: Pistorius, gënjeshtra i ka këmbët e shkurtra...oops!

February 18, 2013

[Anatomi] Një thriller për të mos u humbur

Të dashur triliona lexonjës,

Skifteri sot do ju tregojë një ngjarje të vërtetë, por kësaj radhe seriozisht të vërtetë. Dhe nuk është as për të qeshur. Kjo është histori e Enrico Forti, ose Chico Forti. Një histori e errët, e ndyrë, e çuditshme, e paqartë, që me shumë mundësi nuk ka për tu zbardhur kurrë.

Fillojmë. Afrohuni, mbani qetësi dhe kini mendjen që të mos humbni fillin.

Chico Forti lind në Trento, Itali, në 1959. Në vitet `90 emigron në Miami. Duke qenë se kishte qenë gjithmonë tip sportiv dhe ka fizik atleti, merret me windsurf, arrin të bëhet kryeredaktor i revistës Windsurf Italia dhe prezantues televiziv në Miami për sportet ekstreme. Nga ana tjetër ka shumë nuhatje për biznes dhe bëhet ndërmjetësues i suksesshëm në biznese imobiliare.

Si resultat i këtyre, Chico Forti jeton në një zonë ekskluzive në Miami, është një pasanik i vogël. Ka një grua dhe 3 fëmijë, jeta i buzëqesh. Çka do zgjasë shumë pak.

Në zonën ekskluzive ku jeton njeh dhe miqësohet me një komshi, Thomas Knott, një gjerman që gjatë gjithë jetës ka jetuar duke mashtruar njerëzit e pasur, kërkohet në Gjermani për mshtrime finnciare, vjedhje të kartave të kreditit dhe jeton si parazit. Forti në fillim nuk e dallon, por më pas, kur ky gjermani i kërkon para për çdo gjë të mundshme, merret vesh qartë që komshiu i tij ishte një aktor.

Tani, ky gjermani i prezanton Fortit pronarin e një hoteli thujse të dështuar në Ibiza. Forti nuhat shansin dhe bien dakord që Forti t`ia blejë hotelin, bien dakord për çmimin, gjithçka në rregull. Ky pronari i hotelit ama i lutet për diçka në formë favori; Forti t`i ndihmonte djalin e tij që të vinte jetën në vijë, ky i fundit kishte qenë për shumë kohë një parazit i pashpresë që kishte mbetur pa një cent në xhep. Forti pranoi, do t`i priste një biletë avioni djalit me paratë e tij, do e priste në Miami, do i ofronte 1-2 javë pushime dhe do i gjente një punë - si fillim modeste - te hoteli që do blinte nga i ati i tij.

Djali vjen, Forti e pret në aeroport, por rrugës habitet. Djali i thotë që nuk do rrijë me të, por do takojë ca miqtë e tij që po e presin. Gjithsesi, Forti e çon djalin ku do ai, e shikon tek e marrin me një makinë dhe vazhdon punët e veta.

Pas 2-3 ditësh e marrin në telefon dhe i thonë që djali është gjetur i vdekur afër një plazhi surfistash ku Forti shkonte shpesh. Dhe policia kërkon ta marrë në pyetje. Sa arrin në polici, i thonë që edhe i ati i djalit është gjetur i vdekur me 2 plumba në kokë. Kjo është një gënjeshtër, i ati është mirë e bukur, por Fortin e provokojnë për t`i parë reagimin. Forti terrorizohet, mendon për familjen dhe kur e pyesin a e ka pritur atë djalin në aeroport, përgjigjet JO, duke gënjyer. 

Ky do ishte gabimi i tij fatal. 

Duke qenë se s`ka pikë prove kundër Fortit, e akuzojnë fillimisht për mashtrim financiar në lidhje me hotelin. I thonë që duke qenë se pronari ishte shumë plak, vuante nga demenca dhe Forti ka përfituar për t`i ofrur atij një çmim qesharak për hotelin. I ndalohet dalja nga SHBA, derisa të mbarojnë hetimet. Ndërkohë që akuza për mashtrim financiar për disa muaj bie poshtë, policia merret me përgatitjen e çështjes së re dhe Fortin e akuzojnë për vrasjen e djalit të pronarit të hotelit.

Fillon gjyqi.

Avokatët e Fortit mbrohen në mënyrë skandaloze. Më pas do merrej vesh që avokati kryesor ishte edhe prokuror i shtetit dhe ka lidhje pune dhe miqësie me prokurorin që lufton për të dënuar Fortin. Nuk ka asnjë provë, as armë krimi, gjithçka ecën me emocion. Krijohet historia sikur Forti ka vrarë djalin sepse djali kishte ardhur në Miami për të ndaluar shitjen e hotelit, duke qenë se i ati ishte i rrjedhur dhe i paaftë për të mos u mashtruar. Teori e paprovuar kurrë, sepse pronari i hotelit del plotësisht i shëndetshëm, nga analizat e mjekëve. Pastaj djali jo vetëm që s`kishte fuqi te hoteli, s`ishte në strukturë, por kontrata e shitjes ishte firmosur me kohë, nuk mund të parandalohej shitja e hotelit.

Rëndon shumë fakti që Forti ishte treguar naiv në fillim në polici, kishte gënjyer, në vend që të mos fliste derisa të kishte një avokat.

Juria vendos: Fajtor.

Dënohet me burgim të përjetshëm në vitin 2000, pa të drejtë apelimi.

Tani ju do thoni “Po mirë, një rast ku mund të ketë gabuar drejtësia, kemi dëgjuar qindra të tillë, ku është e çuditshmja këtu? Pastaj ç`hynte gjermani këtu?”…

Dhe këtu vjen e bukura.

Forti, në vitin 1997, kishte blerë varkën shtëpi të Andrew Cunanan, homoseksuali gigolo (e mbani mend?) që u gjet i vetëvrarë në këtë varkë pasi kishte vrarë Gianni Versace. Ose kështu tha policia. Forti fillon hetimet e tij dhe zbulon që Andrew Cunanan me shumë mundësi ishte çuar i vdekur në atë varkë dhe vetëvrasja e tij ishte e stisur. Hedh dyshime se Versace ishte vrarë nga Ndragheta pasi kishte borxhe të jashtëzakonshme të akumuluara dhe nuk i shlyente dot. Bën edhe një dokumentar të shkurtër për këtë i cili shfaqet në Itali. Policia në Miami irritohet tej mase dhe Forti krijon shumë armiq. Brenda pak kohësh është në një burg të sigurisë së lartë, nga i cili nuk ka për të dalë kurrë. 

Nga ana tjetër, gjermani mbetet personazh misterioz. Ai për vete kishte arsye për ta vrarë djalin e pronarit të hotelit. Kishte mashtruar të atin për qindra mijëra dollarë, ishte frikësuar se babë e bir, të ardhur prej pak ditësh në Amerikë, do ta denonconin për mashtrimet që kishte kryer ndaj tyre.
Por gjermani nuk u mor kurrë në pyetje dhe Forti është në burg në momentin që po flasim. Shumë fushata për të, personazhe të njohura në Itali janë munduar të sensibilizojnë shtetin italian të ndërhyjë për një rigjykim, e dhjetëra iniciativa të tilla, po s`ka ndryshuar asgjë.

Çfarë mësojmë nga kjo?

Nuk para mësojmë gjë, ishte një tregim interesant, një histori që mund të bëhet film shumë bukur dhe kaq, vazhdojmë me punët tona.

Por ama diçka duhet thënë: Hidhen qindra dyshime për një person fizik të dënuar në SHBA – dakord me shumë mundësi padrejtësisht – edhe pas 13 vjetësh, flitet për të rihapur çështjen, shoqata të ndryshme mbledhin donacione për të rihapur çështjen. Kurse në Shqipëri hidhen akuza, premtohen dënime, ngrihet gjithë ai pluhur, bëhet një rrëmujë e tmerrshme, populli mbahet i zënë në pritje dhe padurim, pastaj nuk ndodh asgjë. Asgjë fare. Anjëherë asnjë përgjegjës për asgjë. 

E fundit ishte 21 janari. Nuk duhej goditur në turmë? Dakord, të dënohen fajtorët. Duhej goditur në turmë sepse u sulmua shteti? Shumë dakord, atëherë ka mundësi të shohim të dënuar organizatorët e këtij puçi?

Jo, nuk ndodh asnjëherë asgjë. Vetëm teatri i zakonshëm, ti e ke fajin, jo e ke ti, jo e ke ti, po ti vjedh u bëre ti, po pse ti je më mirë, pastaj flet ti që e ke motrën kurvë, jo po ti që rreh gruan...

Të gjitha këto që populli të flejë i qetë, politikani i tij e ka bërë detyrën, ka vjellë vrerin e përditshëm. Nuk e dinë që prapa kuintave midis tyre mbretëron relaksi. Shahemi, ulërasim, po kur mbaron ndeshja jemi shokë, ishte thjesht një ndeshje. 
;) 

Gjeniu i vogël: Skifteri është burri i shqiponjës dhe ujku nok dhelprën.

February 16, 2013

[Life style] Make Love not War

Skifteri po punon fort për postin e të hënës që do të jetë një bombë mediatike. Për këtë arsye, që të mos rrini kot po ju sjell disa grimca lajmesh. Duke parë se asnjë nga mediat shqiptare nuk shquhet për paanëshmëri, lajmet po jua sjellim direkt nga Skifteri Progress Report:

Shqipëria feston Shën Valentinin më 14 shkurt, në të njëjtën ditë me vendet e zhvilluara perëndimore. Kjo reflekton qartë hapat e rëndësishëm të kryer drejt fitimit të statusit të vendit kandidat. Përveç kësaj, Shën Valentinin e festuan edhe femrat, të cilat ndihen gjithmonë e më të integruara në shoqërinë shqiptare...
Qetësia përpara furtunës - Sheshi para hotel Minerva-s paradite

***

Megjithatë edhe në këtë rast u vunë re problemet e thella që Shqipëria ka në infrastrukturë. Hotelet dhe motelet u gjendën dhe kësaj radhe të papërgatitura për fluksin e madh të të rinjve të cilët u vërsulën në pasditen e së enjtes. "Është thjesht e papërballueshme. Megjithë vullnetin e mirë, nuk kemi mundësi t'i ndihmojmë të gjithë. Disa dhoma arritëm t'i jepnim dhe për vetëm 30 minuta. Madje disa syresh u zotuan të mbarojnë për 10 minuta. Ndonjëherë nuk na dilte koha të ndërronim as çarçafët. Si ia bëmë? Thjesht nuk i ndërruam." pohoi manaxheri i hotelit 111.

Për të gjetur një zgjidhje për lubrifikim-amortizim të problemit, Skifteri intervistoi vetë Artemisa Zervan, studente në vitin e dytë Hoteleri, Turizëm dhe Shance të Barabarta.
Skifteri - Arti na thuaj si i bëhet?
Kjo - Atëherë, ka dy mënyra...
Skifteri - Arti, vetëm shkurt, të lutem.
Kjo - Po po, pra kemi dy mënyra...
Skifteri - Dëgjo Arti, fjalët e tepërta janë fukarallëk. Më mirë shkojmë dhe i shikojmë vetë si janë kushtet e hoteleve...

Pas dy orësh dhe 1500 lekë më pak:
Kjo - Atëherë, ka dy mënyra. E para duhet që të rinjtë mos ta lënë herën e parë për datën 14 shkurt. Mund ta fillojnë aktivitetin që në nëntor-dhjetor. E dyta, mos ta lënë për mbrëmjen e Shën Valentinit. Paraditeve hotelet janë bosh, siç dhe e pamë.
Skifteri - Faleminderit Artemisa mund të shkosh.
Apoteoza e mbrëmjes - Poshtë hotel Minerva

Problemet më të thella i ka hasur ajo shtresë e popullsisë e cila nuk ia lejon vetes kostot e hotelit/motelit. Për këtë, ata janë dyndur drejt periferisë së Tiranës, kryesisht zona pranë liqenit artificial. Këtë vit, shkurret ziheshin që dy-tre orë para dhe për parkim ishte shumë keq. Disa janë detyruar të marrin rrugën e Kërrabës duke hyrë në konflikt me çiftet elbasanase. Ajo që ka përfituar ka qënë flora, e cila këto vitet e fundit ka patur një lulëzim të pazakontë. Fermerët maqedonas pyesin për sekretin.
Një tufë single-sh duke festuar Sh. Valentinin në grup

***

Janë për t'u vlerësuar ofertat e shumëllojshme të lokaleve:
- Dy çifte + 1 single, pijet për fakirin falas.
- Dy single që s'janë çuna, hyrja falas.
- Dy çuna po nuk ishin çift nuk hyjnë kurrë.
- Një çun me dy dashnore fiton një pije falas dhe nje shkelm jashtë.

***

Sinjalizojmë dhe rastin kurioz të Blerina Pompaj, single nga Tirana, e cila për Shën Valentin hëngri tetë çokollata për të kompensuar mungesën e seksit. Sot është shtatzanë.
Blerina sapo na njoftoi që ka ngrënë 9 çokollata.

Gjeniu i vogël: Nuk përdor prezervativ sepse është si të hash byrek me qese.

February 15, 2013

[Anatomi] Skifteri hap zemrën pik kom pik al

Skifteri, pasi festoi deri në orët e para të mëngjesit Shën Valentinin – që mund të ishte çdo festë tjetër – sipas traditës shqiptare, pra në pub, ndihet i brishtë dhe ka vendosur të zgjerojë hapësirat e intimitetit me lexuesit e tij.

Ky blog po fiton vlera sentimentale aq të mëdha saqë Skifteri një ditë do i ftojë të gjithë lexuesit për një birrë, por mos e merrni si premtim se Skifteri është lunatik. Sot do flasim për disa gjëra të vogla që na e bëjnë jetën më të bukur pa i vënë re. Zakonisht shkruajmë për çfarë na shqetëson, sot do bëjmë të kundërtën.

Duke shpresuar të mos na akuzojnë që kemi kopjuar filmin Amelie, fillojmë.

Skifteri  pëlqen:

1.    Diellin në Shqipëri, sidomos në prill-maj.
2.    Njerëzit që i bien borisë së makinës sa hapet semafori, sepse ai tjetri para e ka fiksim të rrijë në semafor.
3.    Njerëzit që shajnë edhe kur pengohen, sikur ua ka fut njeri.
4.    Kamarierët që vjedhin me 1001 taktika, Skifteri inkurajon dhe adhuron kreativitetin.
5.    Gocat që hanë paçe pas pubit. Dhe në pub sapo i kanë akuzuar që kanë tangërllik. Ç`të bëjnë më të shkretat për të treguar që janë popullore një Zot e merr vesh.
6.    Mënyrën si secili e shkruan shqipen. “Mos bllogo garazin” për shembull.
7.    “Mos e diskuto”.
8.    Njerëzit që kanë ca ide fikse që nuk ka Zot t`ua ndryshojë. Rasti më i bukur është “çeku ka mall të mirë çeku, mall të fortë”.
9.    Si mbrojnë një parti politike ca tipa që s`kanë as pikë interesi personal. Aq shumë, sa ndonjëherë dëgjon edhe “është gjë pozitive ardhja e plehrave në Shqipëri, sepse zhvillohen kompanitë e riciklimit dhe krijohen vende pune”.
10.    Napoleoni është shqiptar, Aleksandri i madh po e po, George Washington nuk diskutohet, Robert De Niro e tha qartë në San Remo që është shqiptar po s`e përktheu ajo kurva, Canalis.
11.    Luftën e ashpër dhallë-bozë në Shqipëri. Boza humbi, po zhduket, dhalla fitoi.
12.    Përkufizimin që ka secili për dashurinë. Njëri e sheh si një fëmijë 7-vjeç, një çift i izoluar nga bota sepse u mjafton njëri-tjetri. Nga ana tjetër e spektrit kemi njerëzit pragmatikë, dashuri racionale, një çift që takohen kur s`kanë impenjime. Ka aq përkufizime sa edhe njerëz. Aq shumë lloje dashurie, sa kur të pyesin “A ke dashuruar ndonjëherë” të vjen të përgjigjesh “Cilin version?”.
13.    Gjithë botën që bën si e habitur nga sjelljet e Assad, sikur s`e dinin që regjimi ishte shtypës dhe totalitar. Sikur s`e dinin që edhe i ati i tij ka një masakër të lezetshme mbi supe. Pastaj shikon Arabinë Saudite që kërkon reforma në Siri dhe aty kupton që rrugët e hipokrizisë janë misterioze.
14.    Juven që bën si viktimë e Calciopoli. 
15.    Faktin që Lana quhet lumë.

 PS: Skifteri përgëzon me gjithë shpirt, pa pikë ironie, atë njeri që ka dhënë idenë për sloganin e Ford "Të dua FORD fare". Bravo sinqerisht, më në fund një grimcë e thjeshtë, e bukur, origjinale.

Gjeniu i vogël: Daltoniko ma kap icik këtë! :)

February 14, 2013

[Flora dhe Fauna] Luani - Mbreti i maternitetit

Që kur kishte marrë vesh si shkonin punët e botës, Luani i falej Zotit 100 herë në ditë që s'e kishte bërë vajzë. "Ueee si kam shpëtuar", thoshte ai rëndom. "E imagjino dot tjesh goc? Domethënë të të...". As që e mendonte dot se mishi i bëhej puçkurriza-puçkurriza.

Por ja që megjithëse kishte lindur djalë hallet s'kishin të përfunduar. Gruaja ishte në sallën e operacionit dhe dreqi e dinte se ç'do pillte. Normalisht duhet të ishte çun. E thonin të gjitha shenjat. Në fisin e tij nuk vuanin shumë për të bërë çuna. Ai vetë po, ishte alamet çuni. Nuses i kishte dalë te filxhani i kafes çun. Biles, edhe doktoresha u kishte thënë çun me aparat. Mirëpo kjo e fundit kishte thënë se është vetëm 90% e sigurtë se s`dukej mirë dhe Luani s`kishte patur guximin ta përsëriste këtë lloj vizite. "Kjo kurva. Do me bo si e zgjut, tu na fol me përqindje, jo po veji kofiçent çunit"...

Minutat kalonin dhe Luani po vinte vërdallë në sallën e pritjes. I kishin thënë të hynte në sallën e operacionit, po s'kishte pranuar. S'merrej me punë grash. Po pse po vononin kaq shumë? Sikur çfarë po bënin. Pa orën mirëpo akrepat nuk i shquante dot. Sytë i kishte copë, teletekstin zakonisht ja lexonin, po syze s'kishte për të vënë kurrë. Makthi suprem i Luanit është edhe qorr, edhe me 3 goca...autoriteti zero. Autoriteti minus.

"Edhe mund të jetë gocë, varja", mendoi aty për aty. Por pastaj iu kujtuan shokët që po e prisnin te Rrema me birrat në duar. Edi do e pyeste: "Hë çun? Aaa...Goc e? Hajt mo, s'ka gjë. Kshu ka qenë e shkrujtme, shneti ka ronci". Po durohej dot shikimi qesëndisës i Dashit? "S'e bëre dot një çun, ëh?" duket sikur thoshte ai. Pastaj çdo dolli që do ngrihej: "Hajt tashi me një çun Luani". Tmerr, tmerr.

Dhe ky do ishte vetëm fillimi i halleve. Po kur të rritej? U dilet gjithë atyre çunave, gjoja shokët? Për dreq jemi dhe racë e bukur, do e ngacmojnë të gjithë. Hajde se po e mbrojmë gjatë moshës delikate deri në fejesë. Po pastaj? Mos është më mirë gjoja? Edhe çuni më i mirë në botë të jetë, do vijë si i fejuari te shpia dhe do thotë: "Ju jeni babai? Po ta marr çik gocën dhe po ta kthej nesër".

Tek po mendonte këto gjëma, ndezi një cigare, por fyti i qe tharë fare. E fiku cigaren dhe shkoi në banjë të freskohej. Uji i ftohtë sikur e qetësoi. Mendimet e këqija sikur ia largoi disi. Ngriti kokën e lagur nga lavamani dhe u pa në pasqyrë. Befas u ndriçua. Sa budalla ishte treguar, sa i përciptë, ku i kishte trutë? Filloi t'i vinte turp nga vetja...

Po kishte mundësi një fytyrë aq burrërore si e tij të lindte gocë? Jo vetëm që do ishte çun, po do ishte shumë i bukur, jo si ata nga fisi i nuses.

U çua në këmbë në korridor dhe pa infermieren që po e kërkonte. Dëgjoi i qetë çfarë kishte për t'i thënë dhe i zgjati dorën. Duke e falenderuar i futi pesëmijëshen në xhep. Ndezi një cigare dhe doli nga spitali. Dielli shkëlqente dhe njerëzit iu dukën më të mirë. Pranverë e parakohshme. Nxori një dyqindlekësh t'ia hidhte një lypësi, por pastaj u kujtua që tashmë ishte prind dhe kishte përgjegjësi.

A do bënte fëmijë tjetër? Mund të bënte dhe 100 të tjerë, s`mund të bënte më asnjë, ç`rëndësi kishte. Ai s'kishte më asgjë për t'i treguar botës.

5 vjet më pas


20 vjet më pas

25 vjet më pas

Gjeniu i vogël: Pse nuk thuhet martenitet? Po infrakt? Po pronetim?

February 13, 2013

[Biznis] Si të bëhesh milioner

"Si të bëhesh milioner?" - Nga Koço Kokëdhima.

"Atëherë, kemi një milion euro dhe duam ti investojmë. Ku do ti investojmë? E para e punës...".

Koço, prit njëherë prit, mos u nxito. Dhe mos fol përçart. Kush i ka këto një milion euro. Mirë une e ti, po lexuesi?

Të dashur lexues, mos ia vini re Koços. Jam i sigurt se po të kishit një milion euro, asnjëri prej jush s'do e bënte pyetjen e mësipërme. Dhe nuk do ia bënte Koços. Në vend të kësaj do bënte jetën e atij inxhinierit të pardjeshëm.
Një X milioner medreseje

Të kuptohemi. Para ca kohësh, ka qenë një emision në radio i cili të mësonte si të bëhesh milioner. Kur njerëzit merrnin në telefon për të pyetur si të investonin shuma të tipit 30.000 euro, dëgjoheshin të qeshura nga redaksia dhe telefoni u mbyllej me arrogancë. Këta idiotët donin të bëheshin milionerë me dava 30.000 euro. Ne thamë të bënim milionerë, por jo magji. Emisioni çuditërisht dështoi.

Tani, një njeri që i ka bërë vetë një milion euro si Skifteri et al, vështirë të ketë nevojë për këshilla si ti dyfishojë, aq sa është bërë klishe shprehja "milioni i parë është më i vështiri" (përveç rastit kur monedha është Leku). Po ta keni vënë re, disa prej të pasurve ndjejnë nevojë tu jepen merita për arritjet dhe zakonisht japin mend. Dhe zakonisht vijnë këto shprehjet që i dinë të gjithë: e para duhet të kesh një objektiv të qartë, e dyta duhet ta duash vertet diçka, pastaj duhet të jesh origjinal, të kesh vetëbesim, të mos demoralizohesh (humbe një betejë, por jo luftën), duhet të dish të bësh reklamë, duhet të dish ta shesësh veten shtrenjtë.

Skifteri njeh një prostitutë te rruga Bardhyl që i ka provuar të gjitha këto. Dakord, mblodhi rreth 8.000 mijë euro, po për tu bërë milionere çik vështirë. Për këtë arsye mori te emisioni, mirëpo përgjigja që mori e ktheu në pikënisje. Tani po punon fort të mbledhë 992.000 eurot e mbetura që të ketë fytyrë të marrë në emision.

Pastaj kemi milionerin tjetër që të jep këshilla si të hapësh lokal (sa origjinale): "Do marrësh interior designer i mikun tim italion. Duhet ta bosh tveçantë që robi të ndihet mir mrena. Do morësh i guzhinjer që tboj ca gjona tveçanta, tip stucikini a kupto. Pastaj dhe muzikën ta përshtasësh me ambientin. Dhe mos u kurse për budalliqe. O e bo tamom o se bo fare, bo diçka për qef". Vetëm se ky tipi nuk të thotë si të mos marrësh gjobë për muzikën e lartë, ose për cigaren. Nga ana tjetër, kur investon 100K euro dhe ke 1 milion nuk vdes. Kur ke 100K eurot e fundit, më shumë se një muhabet tavoline ke nevojë për një plan të mirëfilltë biznesi. Dhe në qoftë se arrin target-in një milion euro ke vërtetuar se je i suksesshëm në këtë fushë, në një mënyrë a në një tjetër.
Logo e Monda sh.p.k.

Morali? Po ke 100K euro ki shumë, po shumë kujdes. Po ke një milion folim, po ke dy bravo dhe po ke 3 mirë se erdhe.

Po ke më pak se 100K mijë euro, mos humb kohën nëpër blogje, po përvish mëngët dhe shtroju punës.

Gjeniu i vogël
: Gruaja është shëndoshur shumë? Nuk të kënaq më? Ka prerë flokët e shkurtra? S'ke grua fare? S'ke pasur kurrë? Eja te rruga Bardhyl ose telefono në 042 999 999. Do dali Turi, kërkoni Mondën.